1,308 total views,  1 views today

 

            Η Γελάνθη αν και είναι ένα μικρό χωριό, από την προπολεμική ακόμη περίοδο ανέπτυξε αξιόλογο θεατρική δραστηριότητα που κράτησε για μισό αιώνα (1930-1980). Η παρακάτω παλιότερη σωζόμενη  φωτογραφία είναι βγαλμένη γύρω στο 1933 μετά από θεατρική παράσταση αγνώστου τίτλου και αγνώστων ηθοποιών, μας την παραχώρηση ευγενώς η Χριστίνα Βασ. Σβώλου, εγγονή του τρίτου από αριστερά εικονιζόμενου Γεωργίου Βασιλ. Σβώλου.

         Αναμνηστική φωτογραφία μετά από θεατρική παράσταση περίπου το έτος 1933. Διακρίνονται από αριστερά: Σωτήρης Παν. Κόκκαλης, πίσω Γιάννης Ευαγ. Μανίκας, Γεώργιος Βασ. Σβώλος, Όλγα Απ. Μπαντή, Απόστολος Δημ. Μπαντής, Κίμων Δημ. Χασιώτης και δεξιά άγνωστος. (Αρχείο Χριστίνας Βασ. Σβώλου).

        Από  την προφορική παράδοση του παθιασμένου με το θέατρο ερασιτέχνη ηθοποιού Κων/νου Γεωργ. Γεωργούλα πληροφορούμαστε πως τα πιο γνωστά θεατρικά έργα που παρουσιάστηκαν προπολεμικά στο χωριό μας ήταν τα έργα του Περισιάδη «Η ΓΚΌΛΦΩ» και  «Η ΕΣΜΕ Η ΤΟΥΡΚΟΠΟΎΛΑ».

         Επίσης, προπολεμικά, την 1^η Μαϊου 1938, Κυριακή του Θωμά, με πρωτεργάτη-σκηνοθέτη και οργανωτή το δάσκαλο τότε στο χωριό μας αείμνηστο Τάσο Αναστασίου από το Μουζάκι, παρουσιάστηκε με επιτυχία το έργο «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ». Από το εν λόγω έργο παρουσιάζουμε τις δυο παρακάτω φωτογραφίες δανεισμένες από το αρχείο του Γεωργίου Απ. Μπαντή.

             Αναμνηστική φωτογραφία από τη θεατρική παράσταση «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ». Διακρίνονται από αριστερά, μπροστά ξαπλωμένοι Γεώργιος Νικ. Κανιούρας, άγνωστος και Απόστολος Βάιου Αγγέλη. Στην πρώτη σειρά όρθιοι ο παχύσαρκος δάσκαλος Τάσος Αναστασίου, δυο άγνωστοι ηθοποιοί, ο Κων/νος Ιωάν. Κουτέλας ως αγάς καθιστός με το ραβδί στο χέρι, στο κέντρο ο Ευάγγελος Καλαμπόκας στο ρόλο του Διάκου, ο Κων/νος Νικ. Οικονόμου με τα μαύρα ως μάνα του Διάκου, συνέχεια δεξιά ο Πέτρος Γεωργούλας ως αδελφή του Διάκου με φουστανέλα και ο Μιχάλης Αργύρης ως γραμματέας. Στην πρώτη σειρά πίσω από τους ηθοποιούς από τα αριστερά προς τα δεξιά διακρίνονται: Ο Λάμπρος Ανδρέου πίσω από τον καθιστό ηθοποιό με τον άσπρο σκούφο, ακολουθούν (προς τα δεξιά) Ηλίας Αναστ. Κουτέλας, Χρήστος Στεργ. Μανίκας, Χρήστος Δημ. Μπαντής, Νίκος Δημ. Μακρυγιάννης με τραγιάσκα πίσω ακριβώς από το Διάκο, Λεωνίδας Χρ. Γκέκας (γραμματέας της Κοινότητας), (άγνωστος), Δημήτριος Αθ. Μπαντής με άσπρο μουστάκι και παππα-Γεωργούλης Παπαποστόλου. (Αναγνώριση ηθοποιών και αρχείο Γεωργίου Μπαντή).

        Μία άλλη φωτογραφία από τη θεατρική παράσταση “Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ” που ανέβασε την 1η Μαϊου του 1938, Κυριακή του Θωμά, ο Δάσκαλος Αναστασίου Αναστάσιος. Διακρίνονται πάντα από αριστερά, ξαπλωμένοι: Γεώργ. Νικ. Κανιούρας και Απόστολος Βά. Αγγέλης. Όρθιοι: Δ/λος Τάσος Αναστασίου, Ευάγγελος Λαμπρ. Καλαμπόκας στο ρόλο του Διάκου, Πέτρος Βασ. Γεωργούλας στο ρόλο της αδελφής του Διάκου, Μιχάλης Ιωάν. Αργύρης στο ρόλο του Γραμματέα  και Δημήτριος Αθ. Μπαντής θεατής του έργου, (καθιστός). 2η σειρά πίσω από τους θεατές της παράστασης οι: Λεωνίδας Χρ. Γκέκας, Γραμματέας της Κοινότητας, Νίκος Μακρυγιάννης, Χρήστος Ευαγγ. Μανίκας, Σωτήρης Παν. Κόκκαλης, με κάθε επιφύλαξη, ίσως, ο Θωμάς Ν. Τρίμμης και Βασίλ. Κων. Καλαμπόκας. (Αρχείο Γεωργίου Απ. Μπαντή).

       Στις 23 Μαϊου 1939 με την επιμέλεια και πάλι του δασκάλου Τάσου Αναστασίου ανέβηκε το έργο «Η ΓΚΟΛΦΩ». Μας είναι άγνωστο ποιοι έλαβαν μέρος στην εν λόγω παράσταση. Ο Καρδιτσιώτικος τύπος έγραφε τότε:

Δημοσίευμα τοπικής εφημερίδας Καρδίτσας για τη θεατρική παράσταση «Η ΓΚΌΛΦΩ», 23-5-1939  (Αρχ. Γεωργίου Απ. Μπαντή).

        Στο βιβλίο του Καρδιτσιώτη συγγραφέα Φώτη Βογιατζή «ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΊΤΣΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΉ ΤΟΥ (1881-2002)», διαβάζουμε: ο θεατρόφιλος αείμνηστος Θεμιστοκλής Βασ. Τρίμμης δηλώνει: « Στα δύσκολα χρόνια τις κατοχής 1943-1944 η Γελάνθη δεν έμεινε πίσω από άποψη θεατρική. Τη μέρα της επετείου της ΕΠΟΝ (23-2-2943) ανέβηκε το έργο «ΣΠΆΣΑΝΕ ΟΙ ΚΆΣΕΣ». Το έργο μιλούσε για τη συντριβή της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας και τη βελτίωση της ζωής του εξαθλιωμένου τότε ελληνικού λαού».

      Τα επόμενα χρόνια, άγνωστο ποια χρονιά ακριβώς και από ποιους, ανέβηκαν τα έργα «Η ΓΚΌΛΦΩ» και «Η ΚΡΥΣΤΑΛΛΩ».

     Τη δεκαετία του 1950, όπως πληροφορούμαστε από τους περισσότερους θεατρόφιλους που συνομιλήσαμε μαζί τους,  ανέβηκαν με επιτυχία τα περισσότερα θεατρικά έργα από κάθε άλλη δεκαετία.

        Ο συγχωριανός μας Κων/νος Γ. Γεωργούλας μας πληροφορεί και πάλι πως το έτος 1951 παρουσιάστηκε το έργο «Η ΓΚΟΛΦΩ» με πρωταγωνιστή στο ρόλο της Γκόλφως τον αείμνηστο Νίκο Μάνθ. Κανιούρα, τον Πάνο Κων. Καλαμπόκα στο ρόλο του Τάσου και το Δημήτριο Αντ. Τρίμμη στο ρόλο της Σταυρούλας.

       Ένα χρόνο μετά την  παραπάνω παράσταση, το έτος 1952, ο θεατρόφιλος και σκηνοθέτης αείμνηστος Θεμιστοκλής Βασ.  Τρίμμης ανέβασε το έργο  «Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ». Ο ίδιος δίδαξε και σκηνοθέτησε το έργο καθώς και υποδύθηκε το ρόλο  του γραμματέα.  Έλαβαν μέρος οι: Παναγιώτης  Κων. Καλαμπόκας στο ρόλο του Ρήγα,  Στέφανος Νικ. Μακρυγιάννης, Βασίλης Θωμ. Τρίμμης και ο  νεότερος σε ηλικία, 17 χρονών,  Κων/νος Γεωργ. Γεωργούλας  πήρε επάξια το πρώτο βάπτισμα του ερασιτέχνη ηθοποιού παίζοντας το ρόλο «ο Περραιβός».  Για την επιτυχία της παράστασης οι κάτοικοι του χωριού πρόσφεραν με χαρά τις υπηρεσίες τους. Για να στηθεί μια υπερυψωμένη σκηνή της προκοπής και καλύτερη από τις προηγούμενες με κέφι και μεγάλο ενθουσιασμό προσφέρθηκαν αφιλοκερδώς  οι ξυλουργοί του χωριού  Στέφανος Θ. Τρίμμης και Φώτης Μιχ. Μακρυγιάννης. Πολλοί απλοί αγρότες  ξήλωσαν από τα κάρα τους  τις πόρτες και τις μετέφεραν στον ώμο τους για να γίνει το δάπεδο της σκηνής. Κάθε καλή νοικοκυρά πρόσφερε με χαρά,   άλλη κιλίμια, άλλη μπαντανίες, άλλη χράμια και αρκετοί καπνοπαραγωγοί πρόσφεραν τα πανιά που χρησιμοποιούσαν στις ηλιάστρες και ό,τι χρήσιμο αντικείμενο είχαν για τον στολισμό της σκηνής.  Για τις στολές επιστρατεύθηκαν ραφτάδες ή δανείστηκαν από κάποιο σύλλογο. Όλοι οι κάτοικοι του χωριού, μικροί και μεγάλοι, καθώς και πολλοί άλλοι θεατρόφιλοι από τα γύρω χωριά, Μαυρομμάτι, Μουζάκι, Λαζαρίνα και Ραψίστα (Γόμφους) κατέκλυσαν την αυλή του σχολείου, παρακολούθησαν ευχάριστα την παράσταση η οποία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό.

       Από το έτος 1953 και μετά τη σκυτάλη του παρουσιαστή και σκηνοθέτη αναλαμβάνει ο καταξιωμένος και αξιέπαινος για την πολυδιάστατη και πολυσχιδή δράση του ο επί δώδεκα ολόκληρα χρόνια υπηρετήσας στο χωριό μας δάσκαλος Γρηγόρης Μάλλιος. Αυτή τη χρονιά δίδαξε και παρουσίασε το επιτυχημένο έργο «ΕΣΜΕ Η ΤΟΥΡΚΟΠΟΎΛΑ» με πρωταγωνιστή στο ρόλο της Εσμέ το Δημήτριο (Μητσιούλια) Αντ. Τρίμμη.

  Δημ. Αντ. Τρίμμης στο ρόλο της “ΕΣΜΕ”, 1953 (Αρχείο Ευάγγελου Δημ. Τρίμμη). 

 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     Από τη θεατρική παράσταση “ΕΣΜΕ Η ΤΟΥΡΚΟΠΟΥΛΑ” που ανεβάστηκε από το Δ/λο Γρηγόριο Μάλλιο το 1953. Διακρίνονται από αριστερά:1) άγνωστος 2) άγνωστος 3) Κων/νος Δημ. Καλαμπόκας ως Τουρκοπούλα, 4) άγνωστος 5) Δημήτρ. Αντ. Τρίμμης (Εσμέ), 6) Παναγ. Κων. Καλαμπόκας, 7) άγνωστος 8) Δημήτρ. Ευαγγ. Χαντούμης, ως Στράτος, 9) Στέφ. Χρ. Κουτέλας ως Φλόγας, 10) άγνωστος 11) Σοφοκλής Μιχ. Μακρυγιάννης, 12) Χρυσόστομος Θ. Τρίμμης και Γρηγόριος Μάλλιος (Θεατράρχης-Δ/λος). Μπροστά-μπροστά η νεολαία του χχωριού στρέφεται προς το φακό για μια αναμνηστική φωτογραφία. Διακρίνεται στο μέσο η μαθήτρια  Στεφανία Αν. Κουτέλα με άσπρο στρογγυλό γιακά και στο τέλος δεξιά γωνία η Βαρβάρα Κ. Τρίμμη, (Αρχείο Ευάγγελου Δημ. Τρίμμη).

        Ο ακούραστος δάσκαλος Γρηγόρης Μάλλιος, διδάσκει και παρουσιάζει την επόμενη χρονιά,   στις 26-4-1954, Δεύτερη μέρα του Πάσχα, το έργο «Ο ΑΓΑΠΗΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΎΛΑΣ».                 Αναμνηστική φωτογραφία από τη θεατρική παράσταση “Ο ΑΓΑΠΗΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑΣ” που την ανέβασε στο χωριό ο δάσκαλος   Γρηγόριος Μάλλιος στις 26-4-1954 (Δεύτερη μέρα του Πάσχα), διακρίνονται με το Νο τους: 1) Γρηγόριος Μάλλιος, πρωτεργάτης και παρουσιαστής του έργου, οι ερασιτέχνες ηθοποιοί: 2) Γεώργιος Κων. Οικονόμου 3) Δημήτριος Γρ. Σβώλος, 4) Θεοφάνης Σωτ. Κόκκαλης, 5) Απόστολος Ευαγγ. Αργύρης, 6) Δημήτριος Κων. Χασιώτης, 7) Βασίλειος Θωμ. Τρίμμης στο ρόλο του Γκέρλα, 8)  Ηλίας Απ. Ζήσης, 9) Θεόδωρος Βασ. Τρίμμης, 10) Κων/νος Χρ. Καλαμπόκας, 11) Θεοφάνης Ευαγγ. Καλαμπόκας, 12) Απόστολος Κων. Τσιόμαλος, 13) Γεώργιος Θωμ. Κωνσταντής, 14) άγνωστος, 15) Άγγελος Κων. Οικονόμου, όλοι τους μαθητές του Γυμνασίου Μουζακίου. Ακολουθούν οι θετρόφιλοι: 16) Παναγιώτης Κων. Καλαμπόκας, 17) Θωμάς Σεραφ. Τσιούμας, 18) Γεώργιος Χρ. Τσιούμης, 19) Κων/νος Σερ. Τσιούμας, 20) Δημήτριος Ευαγγ. Χαντούμης, 2;1) Κων/νος Δημ. Καλαμπόκας, 22) Κων/νος Χρ. Μπαντής, 23) Κων/νος Γεωργ. Αγγέλης, 24) άγνωστος, 25) άγνωστος, 26) Χρήστος Απ. Ζήσης και 27) Κίμων Θωμ. Τρίμμης.     (Αρχ. Χρυσούλας Δημ. Χασιώτη-Αθαν. Οικονόμου).

      Για 5^η συνεχόμενη χρονιά συνεχίζεται η θεατρική δραστηριότητα στο χωριό με το έργο «Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΔΙΑΚΟΣ» που δίδαξε και ανέβασε το 1955 ή το 1956 ο Παναγιώτης Κων. Καλαμπόκας. Έλαβαν μέρος ο Στέφανος Νικ. Μακρυγιάννης στο ρόλο του Διάκου, ο Αθανάσιος Χρ. Καλαμπόκας,, Θεμιστοκλής Βασ. Τρίμμης και άλλοι των οποίων δεν γνωρίζουμε τα ονόματά τους.

       Σε όλα τα έργα που παίχτηκαν μέχρι τότε λάμβαναν μέρος μόνο άνδρες οι οποίοι υποδυόταν και τους γυναικείους ρόλους.

        Μετά από μια σύντομη ανάσα τριών χρόνων περίπου επανέρχεται και πάλι ο ακάματος δάσκαλος Γρηγόρης Μάλλιος. Αυτή τη φορά τη Δεύτερη μέρα  του Πάσχα στις 4-5-1959, παρουσιάζει το τελευταίο του θρησκευτικοδιδακτικό έργο «Ο ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ». Λίγες μέρες πριν δοθεί η παράσταση ο Καρδιτσιώτικος τύπος έγραφε:

       Αξίζει να σημειώσουμε πως στο έργο αυτό σπάει η παράδοση που θέλει τους άνδρες να υποδύονται τους γυναικείους ρόλους. Από προφορικές μαρτυρίες του Γεωργίου Μπαντή και πολλών άλλων συγχωριανών που παρακολούθησαν την παράσταση πληροφορούμαστε πως το έργο δίδαξε και παρουσίασε με αξιοθαύμαστη επιτυχία ο αείμνηστος δάσκαλος Γρηγόριος Μάλλιος. Τα εντυπωσιακά ζωγραφισμένα σκηνικά από τον αείμνηστο ερασιτέχνη ζωγράφο Σωτήρη Παν. Κόκκαλη έκαναν τον κάθε θεατή να αισθάνεται πως ζει κι αυτός μέσα στο παλάτι με την οικογένεια του Ασώτου, να διασκεδάζει στο «Κέντρο Ασωτίας» με τους φίλους του Ασώτου, να ζει έξω στο δάσος και μαζί με τον Άσωτο να βόσκουν τους χοίρους. Ο ερασιτέχνης ηθοποιός Κων/νος Γεωργ. Γεωργούλας που επί πολλά χρόνια ζούσε με το πάθος για το θέατρο, ανέλαβε τον πρωταγωνιστικό ρόλο του «Ασώτου Υιού». Ταυτίστηκε, βίωσε και παρουσίασε πάνω στη σκηνή  με τον καλύτερο τρόπο τον Άσωτο Υιό της Παραβολής του Χριστού. Συγκινητικά   ακούγονται ακόμη και σήμερα στα αυτιά του Γεωργίου Μπαντή τα λόγια μετάνοιας του Ασώτου που όταν έβοσκε τους χοίρους μονολογούσε: «βρωμερότερος χοίρος εγώ ζω ανάμεσα στους χοίρους. Θα πάρω το δρόμο του γυρισμού και θα επιστρέψω στον πατέρα μου……».  Ακόμη πιο συγκινητικά και παρακλητικά ήταν τα λόγια του που απηύθυνε στον πατέρα του: «Γονατιστός πατέρα μου συγχώρηση ζητάω, σε έργα ντροπής, πατέρα μου, σπατάλησα το βιός σου. Σαν ένα από τους δούλους σου πάρε με πατέρα μου!!!…..». 

       Άξιο απορίας και θαυμασμού συνάμα παραμένει ο τρόπος, πώς τα κατάφερε ο «Άσωτος Υιος» Κων/νος Γεωργούλας να ημερέψει και να έχει πάνω στη σκηνή αληθινό, ζωντανό γουρούνι;!!! Η ευρηματικότητά του είναι χαρακτηριστική  και για τα γένια του που είναι ψεύτικα φτιαγμένα από μαλλιά γαϊδάρου. 

        Οι στολές, τα σκηνικά του Σωτήρη Κόκκαλη και ο δυναμισμός των ηθοποιών δεν άφηναν απαθείς τους εκατοντάδες θεατές που στο άκουσμα των παρακαλεστικών λόγων του πατέρα του  Ασώτου, και των συγκινητικών λόγων μετανοίας του Ασώτου Υιου ξεσπούσαν με ενθουσιασμό σε ζωηρά χειροκροτήματα. Η έκφραση και η απόδοση όλων των ηθοποιών ανδρών και γυναικών ήταν καταπληκτική, ιδιαίτερα του Ασώτου Κων/νου Γεωργούλα, του πατέρα του βασιλιά Παναγιώτη Σερ. Τσιούμα, της μητέρας του βασίλισσας Νίκα(η) Θωμ. Αγγέλη και του αδελφού του Κων/νου Θωμ. Κωνσταντή. Επίσης, εξ ίσου έπαιξαν θαυμάσια το ρόλο τους και οι: Θωμάς Κων. Κωστούλας, η Σταματία Ηλ. Μάνη ως παραμάνα του Ασώτου,   οι φίλοι του με τους οποίους σπατάλησε την περιουσία του σε έργα ντροπής Βασίλης Νικ. Μπαντής, Γιάννης Θρασ. Κουτέλας, Ελευθερία Απ. Τρίμμη και Κωνσταντινιά Γεωργ. Λύτρα, οι δούλοι Γεώργιος Κων. Γάκιας, Ευάγγελος Αλεξ. Χαντούμης, Ευάγγελος Κων. Χαντούμης και οι νεαροί Γεώργιος Κων. Αγγέλης, Θωμάς Απ. Τρίμμης και Θανάσης Θεοδ. Μακρυσιγκούνας που νόμισαν ότι είναι ζητιάνος, μούμια του Φαραώ και του έριχναν σάπια φρούτα.  Ποτέ άλλοτε, κανένα άλλο έργο δεν είχε την επιτυχία σαν αυτή του «Ασώτου Υιου!!!!!».