1,515 total views, 1 views today
ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΣΤΗ ΓΕΛΑΝΘΗ
Στη Γελάνθη και κατά σειρά χρονολογίας συνέβησαν τα παρακάτω γεγονότα:
1) Κατά την περίοδο της Γερμανικής κατοχής και συγκεκριμένα την 1η Ιουλίου του 1943, ένα διθέσιο Γερμανικό
Τύπος βομβαρδιστικού Γερμανικού αεροπλάνου “STOUKAS” που προσγειώθηκε στις Μεργιές την 1-7-1943
Η πραγματική θέση του Γερμανικού αεροπλάνου που προσγειώθηκε στις Μεργιές την 1-3-1943 και κάηκε την ίδια ημέρα, στο Καρποχώρι Καρδίτσας, (Φωτό από το βιβλίο “ΚΑΡΠΟΧΏΡΙ 2007” του Παναγ. Κουρτεσιώτη.
πολεμικό βομβαρδιστικό αεροπλάνο, τύπου STOUKAS, προσγειώθηκε στα Στιαράλωνα. Πάρα πολλοί χωριανοί μας έτρεξαν να δουν τι συνέβη. Η διορατικότητα των πιο ψύχραιμων χωριανών μας για τον κίνδυνο που διέτρεχε η ζωή των πιλότων από επίθεση ανταρτών του Μαυρομματίου αλλά κυρίως για τα αντίποινα που θα συνέβαιναν σε βάρος του χωριού μας από τους Γερμανούς, εάν συνέβαινε κάτι κακό στους πιλότους, έπεισαν τους πιλότους να απογειωθούν σύντομα. Όπως μαθεύτηκε αργότερα το αεροπλάνο προσγειώθηκε την ίδια ημέρα στο χωριό Γκέρμπεσι, σημερινό Καρποχώρι. Εκεί οι ντόπιοι αντάρτες σκότωσαν τον ένα πιλότο και έκαψαν το αεροπλάνο. Οι Γερμανοί, την επομένη ημέρα 2 Ιουλίου 1943, προέβησαν σε φοβερά αντίποινα και αφού πρώτα βομβάρδισαν τους Σοφάδες μετά κατέφτασαν στο Γκέρμπεσι και παρέδωσαν όλο το χωριό στις φλόγες. Έτσι, το χωριό μας γλίτωσε από τη μανία των Γερμανών και χωρίς αντίποινα.
2) ΕΝΕΔΡΑ-ΜΑΧΗ ΑΝΤΑΡΤΩΝ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ Κατά την ίδια περίοδο της Γερμανικής κατοχής, οι Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις της περιοχής μας είχαν την έδρα τους στην επισκοπή Μουζακίου και από εκεί παρατηρούσαν όλα τα συμβαίνοντα στα γύρω χωριά. Κατέβαιναν τακτικά στο χωριό μας για συλλογή διαφόρων τροφίμων, αυγά, πουλερικά ή και μεγάλα ζώα κυρίως γουρούνια. Τις πρωινές ώρες της 25ης Μαϊου, ημέρα Πέμπτη της Αναλήψεως του 1944, μία ομάδα 10 ανταρτών από το Μαυρομμάτι που την αποτελούσαν οι: 1) Θωμάς Αθ. Παναγιώτου, 2) Θωμάς Σπ. Κωστόπουλος, 3) Γεώργ. Θωμ. Αλεξίου, 4) Δημ. Στ. Γιώτης, 5) Απόστολος Κοσμάς, 6) Κων. Αθ. Τζιουβάρας, 7) Δημ. Ιωάν. Αραπογιάννης, 8) Δημήτριος Κώνστας, 9) Αλέξης Κων. Χριστούλας και 10) Κων. Αχ. Αργυρίου με αρχηγό το Λοχαγό Γεώργιο Φαρμάκη με το ψευδώνυμο «Μαλτέζος» από το Μακρυχώρι Λάρισας, έστησαν ενέδρα τους Γερμανούς στην Β.Α γωνία του νεκροταφείου μας. Όλη η ομάδα, με το φτωχό οπλισμό που διέθετε, μόνο Ιταλικές αραβίδες, ήταν υποχρεωμένη να αντιμετωπίσει ένα εχθρό που διέθετε άρτιο οπλισμό και ήταν οπλισμένος σαν αστακός. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής, όλοι οι αγωνιστές με θάρρος, τόλμη, γενναιότητα και αυταπάρνηση της ζωής τους ακόμη, αντιμετώπισαν τον εχθρό και έγραψαν την δική τους ιστορία. Στην άνιση αυτή μάχη, εκ μέρους των Γερμανών ένας στρατιώτης έπεσε νεκρός και ένας άλλος τραυματίστηκε. Ο Λοχαγός Μαλτέζος στην προσπάθεια του να συλλάβει ζωντανό τον τραυματία Γερμανό, δέχτηκε θανατηφόρο κτύπημα από τρίτο ή από τον τραυματισμένο Γερμανό και έπεσε νεκρός μέσα στο ποτάμι. Οι σύντροφοί του μετέφεραν το νεκρό του σώμα στο Μαυρομμάτι και το ενταφίασαν με τιμές στο νεκροταφείο του Μαυρομματίου. Επίσης, στην ενέδρα αυτή τραυματίστηκε ελαφρά ο Δημήτριος Γιώτης από το Μαυρομμάτι. Το πιστόλι του νεκρού Γερμανού, όπως διηγήθηκε η Χρυσούλα Γ. Αγγέλη στον εγγονό της, Γεώργιο Κων. Αγγέλη, (έζησε από πολύ κοντά τη μάχη, εκείνη την ώρα πρόσφερε υπηρεσίες στην εκκλησία ως νεωκόρος), το πήρε ο παπα-Κώστας Οικονόμου. Στο σημείο αυτό κρίνουμε αναγκαίο να αναφέρουμε πως οι υπεύθυνοι της ομάδας του Μαυρομματίου, πριν από τη μάχη, ήρθαν σε επαφή με αντάρτες του χωριού μας για να γίνει η επιχείρηση από κοινού. Οι χωριανοί μας όμως, «ώριμα σκεπτόμενοι», αρνήθηκαν να λάβουν μέρος στην επιχείρηση φοβούμενοι τα αντίποινα των Γερμανών. Μέσα σε λίγη ώρα μετά την κατάπαυση των πυρών και αφού έγινε φανερό πως έλαβε τέλος η μάχη, κατέφτασαν από την Επισκοπή και τα Τρίκαλα αρκετοί Γερμανοί. Συγκέντρωσαν τους χωριανούς μας στην πλατεία του χωριού με σκοπό να προβούν σε αντίποινα. Με τη μεσολάβηση όμως του κτηνιάτρου Μάρκου (Αυστριακής καταγωγής, δούλευε στο ιπποφορβείο Λαζαρίνας) και του προέδρου του χωριού Σταύρου Βασ. Γάκια, αφού πείστηκαν ότι οι αντάρτες δεν ήταν απ΄ το χωριό μας και ότι πάντα οι χωριανοί μας υποδέχονταν τους Γερμανούς χωρίς δυσαρέσκεια και τους πρόσφερναν διάφορα τρόφιμα, πήραν εκ νέου διάφορα εφόδια όπως αυγά, κότες και τρία γουρούνια, ένα του Χρήστου Δημ. Μπαντή, ένα του Χρήστου Μανίκα και ένα του Αλέξη Ευαγγ. Χαντούμη και αποχώρησαν χωρίς να προβούν σε αντίποινα ή να κάνουν άλλες ζημιές στο χωριό μας. Τέλος κρίνουμε σκόπιμο να αναφερθούμε με λίγα λόγια στη ζωή και στη δράση του αρχηγού της ομάδας, Λοχαγού Γεωργίου Φαρμάκη. Mαζί με το Γεώργιο Κων. Αγγέλη, σε τυχαία επίσκεψή μας στο χωριό Μακρυχώρι Λάρισας, είχαμε την τύχη να συναντηθούμε με το Γεώργιο Διονυσίου, ο οποίος, για τη ζωή και τη δράση του συγχωριανού του Γεωργίου Φαρμάκη (Μαλτέζου), μας εξιστόρησε τα εξής: «Ο Μαλτέζος καταγόταν από μια δημοκρατική οικογένεια η οποία τον καιρό της αντίστασης-κατοχής θυσίασε στον αγώνα εναντίον του κατακτητή δυο παλικάρια, το Χρήστο (Τάκη) και το Μιχάλη, παιδιά του αδελφού του Κώστα. Ο Γιώργος Φαρμάκης υπηρέτησε ως φαντάρος στον πόλεμο του 1940 και αμέσως μετά την κατάρρευση του μετώπου γύρισε στο χωριό μας και από τις πρώτες ημέρες της αντίστασης, ιδεολογικά προσκείμενος στο ΚΚΕ, εντάχθηκε πρώτος από τους πρώτους στο ΕΑΜ. Έλαβε ενεργό μέρος σε διάφορες συγκρούσεις εναντίον του Γερμανού κατακτητή και γενικά παρουσίασε σπουδαία δράση. Μια μέρα, κατά τις απογευματινές ώρες, δυο Γερμανοί στρατιώτες βρέθηκαν από τα Τέμπη στο χωριό μας, το Μακρυχώρι, για να πάρουν διάφορα τρόφιμα (αβγά, κότες, χήνες κ.λ.π.)».
Στο σημείο αυτό, η ανεψιά του, Σουλτάνα Παληοτζήκα, κόρη του αδελφού του Κώστα, μας διηγήθηκε: «Ο θείος μου, ο Γιώργος, ήταν γενναίο παλικάρι. Πολέμησε στην Αλβανία το 1940. Εγώ, όταν ο θείος μου γύρισε από τον πόλεμο, ήμουν μικρό κοριτσάκι 5-6 χρονών και θυμάμαι πολύ καλά ένα συνταρακτικό γεγονός που συνέβηκε μπροστά στα μάτια μου. Ένα απόγευμα εκεί που έπαιζα αμέριμνη, είδα να έρχονται προς τα σπίτια μας δυο Γερμανοί στρατιώτες. Χωρίς να χάσω ούτε ένα λεπτό έτρεξα αμέσως και ειδοποίησα το θείο μου, ήταν παρέα με έναν Κυπραίο, και τους είπα ότι έρχονται δυο Γερμανοί. Αυτοί τότε έλαβαν αμέσως τις προφυλάξεις τους και όταν οι Γερμανοί μπήκαν στη αυλή του σπιτιού μας, με τέχνασμα και αστραπιαίες κινήσεις τους αιφνιδίασαν και κατάφεραν να τους εξοντώσουν, τον ένα επί τόπου και τον δεύτερο, στην προσπάθεια του να διαφύγει, έξω στο δρόμο. Για να εξαφανίσουν δε τα ίχνη τους, αφού πρώτα τους πήραν τα στρατιωτικά τους ρούχα, τους φόρτωσαν σε κάρο ή μουλάρια και τους πέταξαν μέσα σε ένα ξεροπήγαδο, μακριά από το χωριό». Ο Γιώργος Διονυσίου συνέχισε: «Οι Γερμανοί των Τεμπών μόλις αντιλήφθηκαν ότι οι στρατιώτες τους που ήρθαν στο Μακρυχώρι δε γύρισαν πίσω, ήρθαν αμέσως στο χωριό μας να τους αναζητήσουν και να μάθουν τι απέγιναν. Τότε ο πρόεδρος του χωριού μαζί με τον γραμματέα Λάμπρου, αφού ήξεραν το γεγονός, συνεννοήθηκαν και παρουσιάστηκαν στους Γερμανούς για να τους πληροφορήσουν για την τύχη των στρατιωτών τους. Ο Γραμματέας ο Λάμπρου ήταν Αθηναίος δημοσιογράφος και λόγω της πείνας ήρθε και εγκαταστάθηκε στο χωριό μας. Πρόσφερε δε ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες του ως Γραμματέας στην κοινότητά μας. Ήταν έξυπνος άνθρωπος και πολύ καλός πατριώτης, γνώριζε και μιλούσε Γαλλικά και Γερμανικά. Έτσι με τα γερμανικά του, πες το ένα, πες το άλλο στους Γερμανούς, κουτσά στραβά, τα κατάφερε μια χαρά. Παραδέχτηκε, και τους έπεισε πως οι δυο συστρατιώτες τους ήρθαν στο χωριό, πήραν διάφορα τρόφιμα και έφυγαν προς άγνωστη κατεύθυνση χωρίς κανείς να αντιληφθεί αν έγινε κάτι κακό. Έτσι, χάρη στο γραμματέα μας, το χωριό μας απέφυγε τα αντίποινα και σώθηκε από την καταστροφή». Ο Μαλτέζος, ως οργανωμένο μέλος της Εθνικής Αντίστασης στο ΕΑΜ που ήταν, ύστερα από το γεγονός αυτό, έφυγε από το χωριό του και συνέχισε τη δράση του στα μέρη μας έχοντας μαζί του και τον ανεψιό του Γιάννη 16 χρονών παλικαράκι. Εντάχθηκε στην αντάρτικη ομάδα του Μαυρομματίου, κέρδισε επάξια την αρχηγία της ομάδας ως λοχαγός και έδρασε γενναία εναντίον του κατακτητή. Ο Μαλτέζος, μάχαιρα έδωσε, μάχαιρα έλαβε, σκότωσε Γερμανούς σκοτώθηκε από Γερμανούς, έπεσε όμως ηρωϊκά μαχόμενος για τη ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ. ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ στο λοχαγό ΜΑΛΤΕΖΟ. Αιωνία του η μνήμη!!!!!
3) Στις 30 Απριλίου του 1954 ημέρα Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής και ώρα περίπου 13.00΄ το μεσημέρι, έγινε ένας μεγάλος σεισμός 7,5 Ρίχτερ, με επίκεντρο τους Σοφάδες Καρδίτσας. Κατά την αφήγηση του Γεωργίου Κων. Αγγέλη, εκείνη τη στιγμή, νεαροί Γελανθιώτες έπαιζαν μπάλα μπροστά στην παλιά εκκλησία και ξαφνικά άκουσαν να χτυπάει η καμπάνα. Έμειναν όμως έκπληκτοι αφού διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε κανείς επάνω στο καμπαναριό για να τη χτυπάει. Η απορία τους λύθηκε αμέσως όταν είδαν το καμπαναριό να ταλαντεύεται αρκετά. Από το σεισμό αυτό δεν υπήρξαν μεγάλες ζημιές παρά μόλις λίγα σπίτια έπαθαν μικρές ρωγμές ενώ λίγα πρόχειρα υπόστεγα κατέρρευσαν. Στους Σοφάδες όμως ισοπεδώθηκε η πλειονότητα των σπιτιών και κτιρίων, 25 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ενώ άλλοι 177 τραυματίστηκαν.
Πετρέλαιο στο μαθητικό συσσίτιο (1957-ή 1958) Αρχ. Γεωργ. Μπαντή.
4) Πετρέλαιο στο μαθητικό συσσίτιο του Δημοτικού Σχολείου Γελάνθης λόγω απροσεξίας της μαγείρισσας, όπως αναφέρεται σε τοπική εφημερίδα της Καρδίτσας στις 17 Απριλίου ίσως του έτους 1957 ή 1958.
5) Καλοκαίρι του 1958, στρατιωτικά μονοπλάνα απογειώνονται από το Φλαμούλι Τρικάλων και προσγειώνονται στην περιφέρεια του χωριού μας, στο Ριζάκι. Είναι πρώτη φορά που προσγειώνεται αεροπλάνο στο χωριό μας. Μικροί και μεγάλοι τόσο από το χωριό όσο και από το Μαυρομμάτι τρέχουν να παρακολουθήσουν το θέαμα. Ο μπαρμπα-Μήτσιος Μπαντής που είχε το αμπέλι του εκεί κοντά, στον Τέγο, προσέφερε στους πιλότους διάφορα φρούτα, αχλάδια και σταφύλια. Οι πιλότοι συνέχιζαν να προσγειώνουν τα αεροπλάνα τους σε τακτικά χρονικά διαστήματα.
6) Δεύτερη μέρα του Πάσχα 15-4-1974 , στο Ριζάκι, αυτή τη φορά ο πρώτος ανεμοπόρος της Ελλάδας, ίσως και της Ευρώπης, Κων/νος Σερ. Κατσόγιαννος από το Μαυρομμάτι, κατέφτασε συνοδευόμενος από πλήθος συγχωριανών του για να δοκιμάσει την πρώτη του απογείωση με το αυτοσχέδιο αεροπλάνο του, ποδήλατο αέρος το ονόμασε ο ίδιος. Το είχε κατασκευάσει με καδρόνια και έξι πάνινα φτερά. Ένα τρίκυκλο έδεσε το αεροπλάνο του με σχοινιά για να το τραβήξει. Γελανθιώτες και Μαυρομματιανοί με κομμένη την ανάσα παρακολουθούσαν την απογείωση. Το τρίκυκλο ξεκινά με μικρή σχετικά ταχύτητα και μαζί του και το αυτοσχέδιο αεροπλάνο. Ο ανεμοπόρος κρατά σταθερά και άφοβα το τιμόνι, χαιρετά με χαμόγελο το πλήθος ενώ τα πόδια του αλλάζουν γρήγορα-γρήγορα τα βήματά του. Όλος ο κόσμος χειροκροτεί την προσπάθειά του και μετά 50 με 60 μέτρα το αεροπλάνο ανασηκώνεται λίγο και ύστερα……….. ανατρέπεται!!!!!
Ανεμοπόρος, καδρόνια και πανιά γίνονται ένα σωρός, ευτυχώς χωρίς σοβαρό τραυματισμό του. Η αποτυχία του αυτή δεν τον πτόησε καθόλου να σταματήσει τις προσπάθειές του. Μέσα σε λίγο καιρό κατασκεύασε άλλα αυτοσχέδια φτερά και πέτυχε να πετάξει από ψηλές κορυφές βουνών σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Έγινε γρήγορα γνωστός σε όλη την Ελλάδα και πήρε επάξια τον τίτλο του Πρώτου Ανεμοπόρου της Ελλάδας. Στις 9 Μαϊου του 1986, που πανηγύριζε το χωριό του “το Μαρουλάκι”, συνήθιζε να πετά κάθε χρόνο τη μέρα αυτή, θέλησε να πετάξει απ΄ τον Άη-Λια του Ελληνόπυργου. Μόλις απογειώθηκε, σχίστηκαν τα φτερά του και καρφώθηκε πάνω σε ένα δένδρο. Τραυματίστηκε σοβαρά και μετά μια εβδομάδα, στις 18 Μαίου, εξέπνευσε. Προς τιμήν του οι χωριανοί του έστησαν την προτομή του στον Άη Νικόλα Μαυρομματίου, οι δε συνάδελφοί του απ΄ όλη την Ελλάδα για να τιμήσουν τη μνήμη του, διοργανώνουν κάθε τέσσερα χρόνια «ΤΑ ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΕΙΑ», πετούν δηλ. από τις ίδιες κορυφές που πετούσε κι εκείνος. καδρόνια και πανιά γίνονται ένα σωρός, ευτυχώς χωρίς σοβαρό τραυματισμό του. Η αποτυχία του αυτή δεν τον πτόησε καθόλου να σταματήσει τις προσπάθειές του. Μέσα σε λίγο καιρό κατασκεύασε άλλα αυτοσχέδια φτερά και πέτυχε να πετάξει από ψηλές κορυφές βουνών σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Έγινε γρήγορα γνωστός σε όλη την Ελλάδα και πήρε επάξια τον τίτλο του Πρώτου Ανεμοπόρου της Ελλάδας. Στις 9 Μαϊου του 1986, που πανηγύριζε το χωριό του “το Μαρουλάκι”, συνήθιζε να πετά κάθε χρόνο τη μέρα αυτή, θέλησε να πετάξει απ΄ τον Άη-Λια του Ελληνόπυργου. Μόλις απογειώθηκε, σχίστηκαν τα φτερά του και καρφώθηκε πάνω σε ένα δένδρο. Τραυματίστηκε σοβαρά και μετά μια εβδομάδα, στις 18 Μαίου, εξέπνευσε. Προς τιμήν του οι χωριανοί του έστησαν την προτομή του στον Άη Νικόλα Μαυρομματίου, οι δε συνάδελφοί του απ΄ όλη την Ελλάδα για να τιμήσουν τη μνήμη του, διοργανώνουν κάθε τέσσερα χρόνια «ΤΑ ΚΑΤΣΟΓΙΑΝΝΕΙΑ», πετούν δηλ. από τις ίδιες κορυφές που πετούσε κι εκείνος.
7) Στις 28-1-1988 όλοι οι χωριανοί μας καθώς και πλήθος κόσμου από τα γύρω χωριά Μαυρομμάτι, Μουζάκι και Λαζαρίνα συγκεντρώθηκαν στα Στιαράλωνα, Ν.Α του σπιτιού του Αντώνη Κωστούλα για να παρακολουθήσουν τους ΠΑΝΘΕΣΣΑΛΙΚΟΥΣ αγώνες παίδων και κορασίδων. Τους αγώνες αυτούς διοργάνωσε ο Γυμναστικός Σύλλογος Μουζακίου με πρωτεργάτη και διοργανωτή το γυμναστή Φίλιππο Πλακιά από το Μουζάκι. Η επιτυχία των αγώνων υπ
ήρξε άριστη και σε τούτο συνέβαλαν πολύ, οι Γελανθιώτες όχι μόνο με την παρουσία τους αλλά και με την παροχή κάθε απαραίτητου μέσου για τη διεξαγωγή των αγώνων. ΠΑΤΑ ΠΑΝΩ ΕΔΩ ή ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΒΙΝΤΕΟ
ΔΙΑΦΟΡΑ ΚΑΙΡΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
1) Το έτος 1930 οι καιρικές συνθήκες ήταν άσχημες. Έπεσαν πάρα πολλές βροχές με αποτέλεσμα η κοίτη του ποταμού Πάμισου να μην μπορέσει να απορροφήσει όλα τα νερά και το ποτάμι να σπάσει στη θέση «Παλιάμπελα». Δημιουργήθηκε νέα κοίτη, τα νερά του μπήκαν μέσα στο χωριό από το Β.Δ μέρος και έπνιξαν τα σπίτια του Γρηγόρη Κακάμη, τα σπίτια των Μακρυγιανναίων, Χαντουμαίων και Γκουμαίων προκαλώντας σοβαρές ζημιές. Η Ουρανία Γρ. Κακάμη, μωρό τότε, σώθηκε ως εκ θαύματος. Παρασύρθηκε από τα νερά μαζί με τη σαρμανίτσα της (κούνια) και σαν την «Κιβωτό του Νώε» ταξίδευε συνέχεια. Ενώ έφτασε μπροστά στα Γκουμαίϊκα σπίτια, την αντιλήφθηκε η Όλγα Απ. Μπαντή και την έσωσε.
2) Ύστερα από 60 περίπου χρόνια, στις 8 Ιουλίου του 1991, το ποτάμι κατέβασε και πάλι πάρα πολύ νερό. Όλη η κοίτη του ποταμού γέμισε με νερό και το ύψος του έφτασε σε τέτοιο σημείο που ένα μέτρο ακόμη θα σκέπαζε τη γέφυρα. Οι δυο μικρές νησίδες που υπήρχαν δυτικά και ανατολικά της γέφυρας παρασύρθηκαν από τα ορμητικά νερά και διαλύθηκαν. Το ανάχωμα (παλαίστρα) Β.Α της γέφυρας κινδύνευσε να σπάσει.
3) Στις 20-25 Μαϊου 1991 έριξε τόσο πολύ περονόσπορο, με αποτέλεσμα να καταστραφούν ολοσχερώς όλα τα αμπέλια. Γέροι, 75-80 χρονών, ομολογούν πως, δεν είδαν στη ζωή τους τέτοια καταστροφή.
4) Στις 17 Φεβρουαρίου του 1994, χιόνισε πάρα πολύ. Το ύψος του χιονιού ξεπέρασε το 1,30 μέτρα και από το βάρος του κατέρρευσε η σκεπή του καινούργιου σπιτιού του Αριστοτέλη Κων. Χαντούμη. Την ίδια τύχη είχαν και πολλά υπόστεγα.
5) Τα μεσάνυχτα της 30 Δεκεμβρίου του 1994, φύσηξε πολύ δυνατός αέρας και παρέσυρε κεραμίδια από πολλές σκεπές σπιτιών καθώς και ολόκληρες τσίγκινες σκεπές αχυρώνων και υπόστεγων.
6) Ημέρα Κυριακή της 13ης Απριλίου του 1997 (40/ήμερο μνημόσυνο Αναστασίου Σωτ. Κόκκαλη) ξημέρωσε με λίγο χιόνι και μεγάλη παγωνιά. Η θερμοκρασία έπεσε γύρω στους 20 βαθμούς κάτω από το μηδέν και τα δένδρα που ήταν σε πλήρη ανθοφορία ξεπάγιασαν καθώς και τα σκεπαστά μποστάνια.
7) Την Κυριακή του Πάσχα, στις 15 Απριλίου του 2001, έβρεχε συνέχεια και οι χωριανοί ψήνανε τα αρνιά στα υπόστεγα ή μέσα σε αχυρώνες. Οι κορυφές της Καράβας και του Κόζιακα σκεπάστηκαν από χιόνι. Ενώ η θερμοκρασία όλο το Μάρτιο μήνα έφτασε και ξεπέρασε τους 35 βαθμούς Κελσίου, λες και ήταν καλοκαίρι, τον Απρίλιο έπεσε κάτω από το μηδέν με αποτέλεσμα να ξεπαγιάσουν και πάλι ανθοφόρα δένδρα και σκεπαστά μποστάνια.
8) Πλημμύρες στο Μουζακι- Γελάνθη 18-9-2020 από τη θεομηνία “ΙΑΝΟΣ”