1,059 total views, 1 views today
4 Η Αικατετρίνη (Κατίνα) Αθαν. Μακρυγιάννη, σύζυγοςτου Άγγελου Μακρυγιάννη, γεννήθηκε στη Γελάνθη το 1953. Τελείωσε το Δημ. Σχολείο Γελάνθης και στη συνέχεια το Γυμνάσιο-Λύκειο 
Μουζακίου. Εισήχθη κατόπιν εξετάσεων στη Σχολή Νηπιαγωγών Καρδίτσας όπου σπούδασε Νηπιαγωγός. Εργάστηκε σε διάφορα νηπιαγωγεία του Νομού Λάρισας και πρόσφερε επάξια τις υπηρεσίες της για 33 ολόκληρα χρόνια. Συνταξιοδοτήθηκε το 2010. Ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με την ποίηση και έγραψε διάφορα σχολικά ποιήματα, άλλα σχετικά με το χωριό μας και άλλα επίκαιρα εμπνευσμένα από την αγροτική ζωή. Ένα από τα ποιήματά της το αφιέρωσε στη μνήμη του καθηγητή της και συγχωριανού μας Στέφανου Νικ. Μακρυγιάννη το οποίο και εκφωνήθηκε στις 19-7-2014 κατά το σαρανταήμερο μνημόσυνό του και δημοσιεύτηκε στον τοπικό τύπο. Ένα άλλο ποίημά της το αφιέρωσε στην μνήμη της μάνας της, Ερασμίας.
|
Στη μνήμη του Στέφανου Μακρυγιάννη. |
|
|
Το δρόμο πήρες σήμερα Σε γυμνάσιο εξατάξιο Ήσουν οδηγητής μας, Ήσουν και θα ΄σαι πάντοτε Ο καθηγητής μας. Εσύ που μας δίδαξες Με αγάπη και ευθύνη, Να βλέπουμε το μέλλον μας Με πλήρη εμπιστοσύνη. Χαρούμενος, ακούραστος Με γνώση και με κρίση, Έδινες στα προβλήματα Με σύνεση τη λύση. Για όλους εμάς τους μαθητές το αστέρι μας θα γίνεις, στη μνήμη και στη σκέψη μας παντοτινά θα μείνεις. Συγκίνησες και ρίγησες Και το χωριό ακόμα, Που ζήτησες να σκεπαστείς Με το δικό του χώμα. |
Γιατί σ΄ αυτό γεννήθηκες Στην όμορφη Γελάνθη, Με το ελαφρύ το χώμα της Και τα πολλά της άνθη. Και όλοι οι συγχωριανοί Κεράκι θα σ΄ ανάβουν, Τους έκανες να σ΄ αγαπούν Κι όλοι να σε θαυμάζουν. Πάντα με το χαμόγελο, Με τη χρυσή καρδιά σου, Θα σε θυμούνται όλοι τους , Τα εγγόνια, τα παιδιά σου. Λιοντάρι ήσουν περήφανο Με σταθερή πορεία, Μακρυγιανναίων γέννημα, Με δράση, με ιστορία. Όσα κι αν γράψω, όσα κι αν πω, Λίγα είναι για ΣΕΝΑ…. Καμάρι της περιοχής Θα λείψεις στον καθένα. Αικατερίνη Μακρυγιάννη Συνταξιούχος Νηπιαγωγός. |
| ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΜΟΥ ΕΡΑΣΜΙΑΣ | |
| Εχάθηκες μανούλα μου κι εγώ φωνή δεν έχω, Να το φωνάξω να το πω πως δε σε ξαναβλέπω Εσφάλισαν τα μάτια σου στέρεψε η φωνή σου και όσα ήθελες να πεις τα λέει η σιωπή σου
Να πεις τα όσα πέρασες, να πεις τα βάσανά σου και όλα όσα πέρασες να θρέψεις τα παιδιά σου Με φτώχεια μας μεγάλωσες χωρίς ψωμί και λάδι περίσσεια η αγάπη σου και το γλυκό σου χάδι. Τα γράμματα δεν ήξερες μα πάντα προσπαθούσες εμείς για να τα μάθουμε έκανες ότι μπορούσες Ξυπόλυτη περπάταγες στα «λιθαράκια» πέρα και το ποτάμι πέρναγες δέκα φορές τη μέρα Σαν άκουγες το σφύριγμα γινόσουνα αέρας για το τσαρδάκι, τα μαντριά που ήταν ο πατέρας |
Πολέμησες τη φτώχεια σου μαζί με τον πατέρα Τίμια και αξιοπρεπώς για να τα βγάλεις πέρα Εδούλεψες πολύ σκληρά με υπομονή μεγάλη κι έζησες λύπες και χαρές ως τη ζωή την άλλη.
Κατάφερες το αδύνατο Εσύ με το μυαλό σου κι ούτε στιγμή δε σκέφτηκες ποτέ τον εαυτό σου Ήσουν η ήρεμη δύναμη στην οικογένειά σου κι έτσι θα σε θυμόμαστε τα εγγόνια, τα παιδιά σου Για όλα όσα έκανες Μάνα σε ευχαριστούμε κι άμα σε πικράναμε συγγνώμη σου ζητούμε Νάχεις καλό παράδεισο Μανούλα μου, αναπαύσου εκεί που πας αιώνια, για πάντα ξεκουράσου. Η κόρη σου Αικατερίνη Μακρυγιάννη |
ΓΕΛΑΝΘΗ
| Τα γελαστά τα άνθη σου τη χάρη κι ομορφιά σου Όλα αυτά διαλέξανε να βρουν το όνομά σου Γελάνθη σ ονομάσανε Στο πέτρινο σου το σχολείο Και στην πλατεία του χωριού Στην Παναγία εκκλησία Πάνω στ γεροπλάτανο |
Στα λιθαράκια στη μεριά παζαμε τη μπάλα και κούνια στην παλισκαμνιά στα δέντρα τα μεγάλα ΣτοΜπλιούρι το ποτάμι σου Και στο πατούλ του Μακρυγιάνν Αν χίλιες μνήμες ξύπνησα Όλοι μαζί για ένα σκοπό και με πολύ μεράκι όλοι μαζί για το καλό ΓΙΑ ΣΕΝΑΝΕ ΓΕΛΑΝΘΗ Αικατερίνη Αθ. Μακρυγιάννη |
|
Στη Νεράιδα του Πάμισου Φαρμακοποιό Ευδοκία_Μυρτώ |
|
| 23_9_2020Διπλό είχες το όνομα διπλή είχες τη χάρη μα ο Πάμισος σε ζήλεψε κι ήθελε να σε πάρει
Καθημερνά τον πέρναγες καθημερνά κοιτούσες τις ομορφιές του έβλεπες τον διπλοχαιρετούσες Το βράδυ την Παρασκευή.. φαρμάκι στην καρδιά μας.. σε πήραν τα θολά νερά… χάθηκες…μακριά μας!!! Κορίτσι αξιοζήλευτο όλο ζωή και πάθος… έφυγες …έτσι τραγικά.. από μοιραίο λάθος.. |
Βοήθα Παναγία μου σου τάζουμε λαμπάδα… δείξε το δρόμο να βρεθεί του Πάμισου η Νεράιδα…
24_9_2020 Περάσανε μέρες πολλές… ψάχνουνε μια βδομάδα… Μια αγωνία..μια κραυγή από τη δόλια μάνα!!! ..Και επιτέλους..βρέθηκε!!! σταμάτησαν τα πάντα!!! Όλοι θα σε θυμόμαστε ΤΟΥ ΠΑΜΙΣΟΥ ΝΕΡΑΙΔΑ Να ΄χεις καλό παράδεισο Νεράιδα μας…συλλυπητήρια στους γονείς. Αικατερίνη Μακρυγιάννη (Συντ/χος Νηπιαγωγός) |