1,793 total views,  1 views today

2       O  Δημήτριος  Λαμπρ. Αγγέλης, γεννήθηκε κι αυτός το 1926. Τελείωσε το Δημ. Σχολείο Γελάνθης και ασχολήθηκε με το επάγγελμα του γεωργού. Με τις πενιχρές του γνώσεις έγραψε διάφορα ποιήματα που αναφέρονται σχετικά στη ζωή των αγροτών, στις δυσκολίες, στους κόπους, στις πίκρες και στα βάσανά τους.  Άλλα είναι σκωπτικά της πολιτικής και γύρω από την αγροτιά. Το πρώτο του ποίημα με τίτλο «Η ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ», δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα Καρδίτσας  « Πρωινός Τύπος».

Ο εγγονός του Νικόλαος, από πολύ μικρή ηλικία έδειξε το ταλέντο του που είχε στη λογοτεχνία. Μαθητής της ΣΤ΄ τάξης του Δημοτικού Γενναδείου Σχολής έλαβε μέρος  σε διαγωνισμό του σχολείου του όπου διατύπωσε τους προβληματισμούς του στο πόνημά του που έγραψε με τίτλο “Ο ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ 12ΧΡΟΝΟΥ”.   Παραθέτουμε αποσπάσματα αυτού:  “Τα πράγματα στη ζωή είναι δύσκολα. Ο κόσμος δε νοιάζεται για την ανθρωπότητα παρά μόνο για τα λεφτά. Οι σοφοί άνθρωποι- που είναι λίγοι σήμερα- θέλουν το λίγο και το χρήσιμο………….. Οι αρχαίοι σοφοί κλαίνε βλέποντας τα σημερινά χάλια μας από τον επουράνιο. Οι ζηλιάρηδε κοσμοκράτορες, οι πλανητάρχες, μας κάψανε την Ελλάδα    μας…………..   Αυτή η ζωή πρέπει να τελειώσει.! Να μπει πρωθυπουργός ένας σαν τον Πλαστήρα για την πατρίδα του να νοιάζεται, για τους Αμερικανούς όχι.     Σ΄ αυτή την κοινωνία πρέπει να πιστεύουμε, πρέπει να έχουμε υπομονή για να βρούμε κάποτε ένα σωστό ηγέτη……….  Πρέπει να τους πούμε (τους Αμερικάνους και Τούρκους) ΟΧΙ, πρέπει να τους πούμε πως είμαστε μικρή και ανεξάρτητη χώρα κι αν πάψουν να μας παίζουν και να μας πουλούν μαγκιά θα γίνουμε μεγάλη χώρα. Στο Κυπριακό πρέπει να πούμε πως είναι δικό μας το νησί………….       Ο άνθρωπος έχει δικαιώματα από παιδεία και όχι βία. Σ΄αυτό το κράτος έχουμε βία και όχι σωστή παιδεία. Δεν πρέπει για το χατίρι κάποιων ανθρώπων που βρίσκονται μεσ΄ στη βουλή να πεινάει ένας ολόκληρος λαός. Δεν ντρέπονται ακόμα που λένε πως αυτοί στη βουλή είναι φτωχοί κι όλοι αυτοί οι δημόσιοι υπάλληλοι που δεν πληρώνονται και οι άνεργοι δηλαδή είναι πλούσιοι;……………… Μου έρχεται να κλάψω όταν όλοι οι ………. δεν ξέρουν τι έγινε το 1821”.     Αθήνα 20-2-2008.                                                                                                                                            Ο ίδιος τον Απρίλιο μήνα του 2004 δημοσίευσε στην εφημερίδα “Ο ΡΕΠΟΡΤΕΡ” της Καλλιθέας τα παρακάτω:    Το ποιητικό DNA του, Ο Δημ. Αγγέλης το κληροδότησε στο γιό του Βασίλη και στον εγγονό του Νικόλαο,  γιό τού Βασίλη. Ο Βασίλης, με σκωπτικό τρόπο, όπως συνήθιζε και ο πατέρας του, έγραψε και αφιέρωσε το παρακάτω  τετράστιχο  σε  πολιτικό πρόσωπο για να καυτηριάσει την αλαζονεία που του διέκρινε:

«Ψηλά την κτίζεις τη φωλιά                                                                                                                     Και θα σου σπάσει η κλώνη                                                                                                                     Και θα σου φύγει το πουλί                                                                                                                         Και θ΄ απομείνεις μόνη».

       Αργότερα, μαθητής της Γ΄ τάξης Λυκείου της Πρότυπης Ευαγγελικής Σχολής Σμύρνης, στην Αθήνα, το έτος 2014 κάθισε σε πανελλήνιο διαγωνισμό συγγραφής μυθιστορήματος.  Συνέγραψε το μυθιστόρημα με τίτλο «Η ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ» και έλαβε επάξια το πρώτο πανελλήνιο βραβείο. Του αξίζει ένα μεγάλο «ΜΠΡΑΒΟ» και του ευχόμαστε να τιμήσει τη γενέτειρα του πατέρα του και του παππού του και με άλλα συγγράμματα.  Παρουσιάζουμε παρακάτω  μερικά αποσπάσματα από το μυθιστόρημά  του:

      « Η νύχτα σκέπαζε το αποπνικτικό από την αιθαλομίχλη λεκανοπέδιο της Αττικής όπως σκεπάζει μια μάνα το παιδί της. Εκείνο το βράδυ, το μοιραίο βράδυ δεν ήταν το κρύο, δεν ήταν η υγρασία που έκρυβε το φεγγάρι μήτε ο δυνατός αέρας που κατά διαστήματα διέκοπτε την σιγή του σκοταδιού αλλά ήταν ο φόβος εκείνος που έκανε το φυλλοκάρδι να τρέμει μες στα στήθη του Πέτρου…………………..     Ο Λάμπρος ήταν αναστατωμένος και αποφασισμένος να πάρει εκδίκηση γι αυτό που έκαναν στον αδερφό του. Πήγε και αγόρασε ένα αυτόματο και μερικές σφαίρες. Μονόδρομος για αυτόν ήταν οι δράστες «να πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα». Γυρίζοντας στο σπίτι του, μάζεψε από το δρόμο ένα φυλλάδιο όπου διάβασε τις παρακάτω λέξεις: «ΚΥΡΙΟΙ ΙΛΑΣΘΗΤΙ ΤΑΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ ΗΜΩΝ. ΣΥΓΧΩΡΕΣΟΝ ΤΑΣ ΑΝΟΜΙΑΣ ΗΜΩΝ ΔΕΣΠΟΤΑ».  Τότε ένα ρίγος πλημμύρισε το κορμί του και ζεστά δάκρυα κύλησαν στα μάγουλά του. Αυτές οι λιγοστές λέξεις του έκαναν να μετανοήσει. Διαβάζοντάς τις κατάλαβε ότι το μίσος τον είχε τυφλώσει. Συνειδητοποίησε ότι μόλις είχε γνωρίσει την αλήθεια. Η αγάπη και η συγχώρεση  ήταν η αλήθεια. Πλέον ένιωθε δίπλα του, αν όχι μέσα του, το Θεό. Η απόφασή του, λοιπόν, για εκδίκηση είχε πια αλλάξει άρδην…………………………..               Ο Λάμπρος είχε καταφέρει να διώξει το θυμό του και να συγχωρήσει από τα βάθη της καρδιάς του, τους δράστες της εφιαλτικής νύχτας που στοίχισε ακριβά στην υγεία του αδερφού του. Ο Λάμπρος πλέον ήταν ευτυχής όπως και ο αδερφός του. Τι είναι λοιπόν ευτυχία για το Λάμπρο;  Ευτυχία είναι:

       Να ξυπνάς νωρίς το χάραμα καλημερίζοντας το πούσι έχοντας την καρδιά σου έτοιμη να πετάξει και να προσφέρεις γενναιόδωρα θερμές ευχαριστίες στο Δημιουργό για μια ακόμα μέρα αγάπης που αρχίζει να φωτίζει την πλάση.                                                                                                                Να αναπαύεσαι το απομεσήμερο και να στοχάζεσαι την έκταση της αγάπης.                                        Να επιστρέφεις στο σπιτικό σου το σούρουπο με ευγνωμοσύνη στην καρδιά και ύστερα να παραδίδεις το ταλαιπωρημένο σώμα σου στις αγκάλες του μορφέα με μια προσευχή για την αγάπη που έχεις στην ψυχή σου και μ΄ έναν ύπνο δοξαστικό στα χείλη σου».